با رشد روز افزون مجازی سازی در شبکه های امروزی و توجه ویژه به VDI برای پیاده سازی زیرساخت دسکتاپ های مجازی در این مجموعه مقالات قصد داریم نحوه ی انتخاب سرور برای VDI، مشکلات معمول پیاده سازی های غیر استاندارد VDI، سردرگرمی برای اجرای پروژه ی VDI و از همه مهمتر باور غلط در VDI و اشتبا هات رایج در آن را مورد بررسی قرار دهیم. این مقالات شامل پیکربندی، انتخاب سرور و ساخت اولین ماشین مجازی برای Master Image خواهد بود. یکی از سوالات معمول در زمینه ی VDI نیاز مندی های سخت افزاری آن است که برای شروع بد نیست نگاهی ماشین حساب VDI بیاندازید.

سخت افزار مورد نیاز ماشین مجازی

در انتخاب سخت افزار مورد نیاز ماشین مجازی یا دسکتاپ های مجازی، پارامتر های مختلفی باید مورد توجه قرار گیرد. این پارامتر ها شامل انتخاب پردازنده، حافظه، ذخیره ساز یا دیسک ها و شبکه می باشد. پارامتر های ثانویه ای نیز وجود دارد که اهمیت آن ها کمتر از پارامتر های نام برده نیست اما در تمامی پیاده سازی ها کاربرد نخواهد داشت. یکی از این سخت افزار ها کارت گرافیک و ادوات PCI است که در این مجموعه مقاله ها به آن نخواهیم پرداخت.

انتخاب پردازنده ی سرور و ماشین مجازی

قصد دارید چه تعداد ماشین مجازی را روی سرور میزبانی کنید؟ آیا زیرساخت سخت افزاری سرور ها برای درخواست شما مناسب است؟ این ها سوالات رایجی است که در ابتدا به ذهن فعالان IT می رسد.

ممکن است بتوانید 100 ماشین مجازی را روی یک یا دو سرور میزبانی کنید (بسته به نوع سرور و منابع آن) . اما در زیرساخت VDI این ماشین مجازی است که برای شما محدودیت ها را مشخص می کند. برای مثال ماشین های مجازی که به عنوان فایل سرور، پرینت سرور و وب سرور استفاده می شوند منابع به مراتب کمتری نسبت به سرور های پایگاه داده (Oracle، Microsoft SQL) و Exchange سرور نیاز خواهند داشت. در زیرساخت VDI نیز ماشین های مجازی کاربران انواع متفاوتی دارد و برای کاربرد متفاوتی ایجاد می شوند. برای درک بهتر از نیازمندی های ماشین های مجازی می توانید کارایی آن ها را مورد بررسی قرار دهید. برای شروع استفاده از گزینه Performance در vCenter Server یا ESXi می تواند مناسب باشد.

چهار پارامتر اصلی انتخاب سرور و سخت افزار:

همان طور که قبل تر نیز اشاره کردیم در انتخاب سخت افزار ماشین مجازی و سرور چهار پارامتر اصلی وجود دارد که اهمیت آن از سایر پارامتر ها معمولا بالاتر خواهد بود. این چهار پارامتر عبارتند از:

• پردازنده | CPU
• حافظه | Memory
• شبکه | Network
• ذخیره ساز | Storage

در این بخش به بررسی پردازنده یا CPU خواهیم پرداخت و نحوه ی انتخاب آن را مورد بررسی قرار خواهیم داد.

VDI و انتخاب پردازنده | CPU

با رشد تکنولوژی و ارائه ی پردازنده های چند هسته ای، امروزه انتخاب پردازنده آسان تر و ارزان تر از همیشه است. اکثر پردازنده های سرور معمولا با 2، 4 یا 8 هسته ارائه می شوند، ضمن آنکه سرور ها قابلیت استفاده همزمان از 2، 4 پردازنده یا حتی بیشتر را دارند. در چنین محیط هایی امکان قرار دادن 4 یا 8 هسته ی پردازنده برای ماشین مجازی فراهم خواهد بود.

باور ها و اشتباهات رایج

• افزایش تعداد پردازنده کارایی را افزایش خواهد داد.
• سرعت پردازش با افزایش تعداد هسته افزایش خواهد یافت
• تعداد هسته های پردازشی ماشین مجازی می تواند از تعداد پردازنده های سخت افزار بیشتر باشد.

افزایش تعداد پردازنده همیشه افزایش کارایی را به همراه نخواهد داشت. بیایید با یک مثال آن را بررسی کنیم: فرض کنید سرور شما 2 پردازنده 4 هسته ای داشته باشد. و روی آن چند ماشین مجازی ساخته باشید. و دو از دسکتاپ های مجازیتان را با پردازنده ی 4 هسته ای پیکربندی کرده باشید: زمانی که یکی از ماشین ها با 100 درصد توان پردازنده ی مجازی خود کار کند در واقع 50 درصد توان پردازشی پردازنده ی سرور را کاهش خواهد داد و سایر ماشین ها و سرور ESXi باید با 50 درصد باقی مانده ی توان پردازشی پروسه های خود را مدیریت کنند. در این شرایط اگر ماشین مجازی دوم نیز شروع به پردازش نماید منابع ESXi از 50 درصد باقی مانده، باز هم کمتر خواهد شد. در این زمان نه تنها سایر ماشین ها، بلکه ESXi و به طبع آن تمامی ماشین ها کاهش سرعت و تاخیر را تجربه خواهند نمود. پس دقت داشته باشید که بیش از نیاز ماشین مجازی به آن منابع اختصاص داده نشود.

یکی از ذهنیت ها اشتباه در دنیای مجازی سازی آن است که اغلب فکر می کنند که پردازنده نیز مانند سایر قسمت های سختت افزاری مجازی سازی می شود و این برداشت اشتباهی است و اغلب اشتباهات در انتخاب پردازنده نیز از این ذهنیت غلط نشأت می گیرد. ارتباط ماشین مجازی با پردازنده به صورت مستقیم صورت می پذیرد و ESXi تنها ترتیب و ارجحیت بندی آنها را مدیریت می کند.

برخی تصور می کنند که اگر تعداد پردازنده ها را افزایش دهند، به سرعت بالاتری دست خواهند یافت. این باور نیز اشتباه است. فرض کنید پردازنده چهار هسته ای شما 2.6 گیگاهرتزی باشد که می تواند مجموعا 20،800 گیگاهرتز داده را پردازش کند. اما قادر به پردازش سرعت بالاتر از 2.6 گیگاهرتز نخواهد بود و سرعت پردازنده ها به سرعت یکی از هسته ها محدود است. و این نکته ایست که اگر به سرعت پردازش بالاتری نیاز دارید باید سخت افزار خود را با توجه به نیازتان انتخاب کنید و افزایش هسته های پردازنده ی ماشین مجازی کمکی نخواهد نمود. افزایش تعداد هسته بین پردازش ها بالانس ایجاد می کند و پردازنده را قادر می سازد تا تعداد پروسه ی بیشتری را مدیریت کند این موضوع را با سرعت پردازنده اشتباه نگیرید.

همیشه باید تعداد هسته های ماشین مجازی از تعداد کل هسته ها کمتر باشد. فرض کنید از دو پردازنده ی 2 هسته ای روی سرور استفاده می کنید، در کل 4 هسته وجود دارد. حالا اگر یک ماشین مجازی با 4 vCPU ایجاد کنید، واسط ارتباطی ESXi با پردازنده و ماشین مجازی که CPU Scheduler نام دارد. برای هر درخواست ماشین مجازی باید پردازش هر 4 هسته ی سخت افزار را رزور کند که قطعا با تاخیر همراه خواهد بود. افزایش تعداد هسته ی مجازی در محیط مجازی سازی شده در اکثر موارد کندی را به همراه خواهد داشت که دلایل آن ذکر شد. اگر قصد دارید تعداد هسته های ماشین مجازی را افزایش دهید باید قبل از آن از کارایی و نحوه مدیریت آن اطلاع داشته باشید و با آنالیز دقیق کارایی، بهترین حالت و بهینه ترین آن را انتخاب نمایید.

با توجه به موارد ذکر شده، استفاده از پردازنده های کمتر از 4 هسته ای توصیه نمی شود. معمولا استفاده از پردازنده های متوسط سروری کافی خواهد بود و شما بایستی سعی کنید در صورتی که نرم افزار یا نیاز خاصی ندارید با صرفه جویی در هزینه ی پردازنده های گران قیمت بتوانید آن را در قسمت های دیگر زیر ساخت مجازی استفاده کنید.