انتخاب پردازنده در VDI

در این قسمت صرفا به بررسی ماشین های مجازی یا بهتر بگوییم دسکتاپ های مجازی خواهیم پرداخت. یکی از راه های انتخاب پردازنده بررسی نیازهای کاربران و دسته بندی آن ها بر اساس نیاز هایشان خواهد بود. روش دیگر استفاده از سخت افزار فعلی دسکتاپ شان است که از نظر اقتصادی روش مقرون به صرفه ای نخواهد بود. ما روش اول را انتخاب می کنیم و مورد بررسی قرار می دهیم. روش دوم را برای محاسبه ی پردازشی مورد استفاده قرار خواهیم داد.

برای بررسی، ما یک سرور معمول را در نظر میگیریم که از 2 پردازنده ی 3.0 گیگاهرتزی 4 هسته ای استفاده می کند. این سرور بدون در نظر گرفتن سایر پارامتر های سخت افزاری، می تواند بین 30 تا 80 ماشین مجازی را میزبانی کند. دلیل اختلاف در این تعداد ماشین مجازی مربوط به نوع پروفایلی است که برای کاربران در نظر گرفته شده است. در ادامه نحوه ی این تقسیم بندی پروفایل ها را بررسی خواهیم نمود:

کاربران ساده (Light Users):

برای این کاربران 300 مگاهرتز توان پردازنده در نظر گرفته شده است.

این نوع از کاربران معمولا برای اپراتور های تک منظوره، کیوسک ها، دستگاه های نوبت دهی یا سیستم هایی که صرفا برای اتصال به اینترنت استفاده می شوند مناسب است. معمولا توان بالایی نیاز ندارند و در ازای هر پردازنده ی سرور می توانید تا 10 ماشین مجازی از این نوع را میزبانی کنید.

پس نسبت مان می شود 1 به 10

کاربران متوسط (Medium Users):

برای این کاربران 500 مگاهرتز توان پردازنده در نظر گرفته شده است.

این کاربران شامل اشخاص وارد کننده ی داده در پایگاه داده، دکتر ها، دانش آموزان، کاربران نرم افزار های Microsoft Office و حتی Help Desk ها هستند و سیستم آنها معمولا فقط در ساعات کاری استفاده می شود. پس به ازای هر هسته می توان تا 6 ماشین مجازی از این نوع ایجاد نمود.

پس نسبت مان می شود 1 به 6

کاربران فنی (Heavy Users):

برای این کاربران 800 مگاهرتز توان پردازنده در نظر گرفته شده است.

این نوع از کاربران معمولا توسعه دهندگان، مدیران شبکه، کاربران بخش انفورماتیک، مدیران پایگاه داده هستند که معمولا در تمامی شبانه روز ترافیک کاری دارند و حتی ممکن است نیاز به پردازش های گرافیکی نیز داشته باشند. به ازای هر پردازنده می توان 3.75 ماشین مجازی ایجاد نمود.

پس نسبت مان می شود 1 به 3.75

کاربران حرفه ای (Very Heavy Users):

برای این دسته از کاربران سرعت بالاتر از 1 گیگاهرتز را نظر میگیریم که برای انتخاب سرعت مناسب نیاز به بررسی های موردی وجود خواهد داشت. این کاربران به توان پردازشی بالایی نیاز دارند، کاربران نرم افزار AutoCAD طراحان وب سایت ها از این دسته اند و اغلب اوقات بار کاری زیادی را به زیرساخت تحمیل می کنند. برای آنها به ازای هر پردازنده 2 ماشین مجازی در نظر میگیریم.

پس نسبت مان می شود 1 به 2

کاربران خاص:

این دسته از کاربران از نرم افزار هایی استفاده می کنند که علاوه سایر منابع به کارت گرافیک نیز نیاز خواهند داشت. نرم افزار هایی چون AutoCAD، Catia، 3DMAX، Maya و از این دست نرم افزار ها که شامل بحث ما نخواهند بود و نیاز به بررسی دقیق و موردی خواهد داشت.

پس از انجام این تقسیم بندی ها به یاد داشته باشید هر زیرساخت VDI مجموعه ای است متشکل از تمامی این کاربران ضمن آنکه حافظه و ذخیره ساز نیز شامل آن خواهد شد که بعدا به آن خواهیم پرداخت.

نحوه محاسبه ی منابع در VDI

بهترین روش برای محاسبه ی منابع در VDI کسب اطلاعات از محیط واقعی است، به این معنی که یکی از دسکتاپ های فیزیکی را مورد بررسی قرار دهیم، داده های آن را جمع آوری کنیم و سپس به آنالیز آن بپردازیم.

بیایید این مورد را هم با یک مثال بررسی کنیم: اگر یک دسکتاپ استاندارد با پردازنده ی 2.5 گیگاهرتزی به صورت میانگین از 10% توان خود استفاده کند، این دسکتاپ به 250 مگاهرتز توان پردازنده نیاز خواهد داشت. در زمان پیک کاری ممکن است تا 25% توان بیشتری درخواست نماید که می شود 625 مگاهرتز، اما در روز حدود 20 دقیقه به این توان نیاز خواهد داشت. پس توان میانگین برای ما مهمتر خواهد بود و آن را در نظر میگیریم.

زمانی که می خواهیم ماشین مجازی آن را ایجاد کنیم باید 25 تا 30 درصد سرباره در نظر بگیریم دلیل آن سایر سخت افزارهایی است که پردازش آنها این سرباره را به پردازنده تحمیل می کنند. پردازش های گرافیکی، صدا و سایر دستگاه های متصل به ماشین مجازی. با این توضیحات محاسبه به این صورت خواهد بود:

250 مگاهرتز × 30 درصد = 75 مگاهرتز

پس: 250 مگاهرتز + 75 مگاهرتز = 325 مگاهرتز

با احتساب 2 پردازنده ی 3.0 گیگاهرتزی 4 هسته ای که روی سرور قرار دارد خواهیم داشت:

325 مگاهرتز / (3.0 گیگاهرتز × 8) = 73.85 دسکتاپ مجازی

نکته: تمامی موارد ذکر شده برای دسترسی های ریموت بوده که پردازنده ی سرور وظیفه پردازش را بر عهده دارد. اگر دسکتاپ های مجازی به صورت محلی ( Local Mode) اجرا شوند، دسکتاپ مجازی از منابع دسکتاپ محلی استفاده خواهد کرد. (حداکثر 2 پردازنده).

ابزار های مانیتورینگ دسکتاپ ها

همانطور که قبلا نیز اشاره شد، بهترین روش برای بدست آوردن منابع سخت افزاری مورد نیاز مانیتورینگ نمودن دسکتاپ های مجازی و سرور ها است. برای مانیتورینگ دسکتاپ ها می توان از ابزار های ESXi و ویندوز استفاده نمود:

• ابزار ESXTOP در ESXi و ESX
• ابزار WIMTOP در vCenter Server
• Performance Monitoring در ESXi و vCenter Server
• Perfmon در ویندوز
• Resource Monitor در ویندوز

اگر دسکتاپ های مجازی زیادی را میزبانی می کنید، پردازنده ی سرور در زمان فعالیت Antivirus ها و بروزرسانی های ویندوز با مشکل مواجه خواهد شد. برای حل این مشکلات اول باید با مانیتورینگ نمودن، کاربران پر مصرف را پیدا کنید پس از آن این نکات را مد نظر قرار دهید:

• برای بروزرسانی ها از View Composer استفاده کنید تا Image اصلی بروزرسانی شود و از بروزرسانی دسکتاپ ها به صورت مجزا خودداری کنید.
• بروزرسانی های ویندوز، بروزرسانی Antivirus و اسکن ویروس ها را به ساعات غیر کاری موکول کنید.
• اگر بازه بروزرسانی برای کاربران به صورت تصادفی انتخاب شود، امکان بروز مشکل کمتر خواهد شد.
• از نرم افزار های ضد ویروس سازگار با VMware vShield استفاده کنید.
• برای کاربرانی که از ویدئو های 720P و رزولوشن بالاتر استفاده می کنند، سرعت پردازنده یا تعداد هسته را افزایش دهید.
  در آخر بیاد داشته باشید بهترین روش برای بدست آوردن حالت بهینه ، بررسی دقیق زیرساخت فعلی است. و توضیحات داده شده صرفا برای آشنایی شما با روش های محاسباتی در محیط VDI آورده شده است. باید مجدد یادآوری کنیم که می توانید از ماشین حساب VDI نیز محاسبات اولیه استفاده نمایید.

منابع: ویرا شبکه نگار | VMware | searchservervirtualization